“Momenteel heeft payrolling dezelfde wettelijke basis als uitzenden en is laagdrempelig voor zowel werkgever als werknemer. Veel mensen die moeilijk aan de slag kunnen, doen zo een eerste stap richting een vaste baan. Van die mensen stroomt meer dan een kwart door naar vast werk bij de opdrachtgever. Door payrolling te beperken ontneem je deze groep de kans om door te stromen naar een vaste baan.”
De concept Wet Arbeidsmarkt in Balans poogt onderscheid te maken tussen uitzend- en de payrollingbranche op basis van allocatie oftewel het samenbrengen van vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. De praktijk toont echter dat dit onderscheid achterhaald is. Dit heeft onduidelijkheid, omzeiling en uiteindelijk onuitvoerbaarheid als gevolg. Ook de Raad van State wijst hierop in zijn kritische advies en dringt er zelfs op aan de voorgestelde maatregelen met betrekking tot payrolling te heroverwegen.
Julius Kousbroek: “Zoals de Raad van State op niet mis te verstane wijze heeft meegedeeld, schiet de WAB op het vlak van flexibele arbeid zijn doel totaal voorbij. De vraag naar flexibele arbeid zal niet afnemen; de wet verstoort de dynamiek op de arbeidsmarkt, verhoogt de drempel naar een baan, creëert een ongelijk speelveld en leidt tot omzeiling, chaos en eindeloos juridisch gekrakeel. Daar zijn zowel werkgevers als werknemers niet bij gebaat. ”