Lecluijze sprak met beroepskrachten in de jeugdhulp, managers, beleidsmakers, en met ouders en jongeren uit vier gemeenten over hun ervaringen met de verwijsindex. Hulpverleners blijken de term risicokind verschillend te interpreteren waardoor de index een uiteenlopende selectie risicokinderen bevat. Niet alle hulpverleners melden een kind in de index waardoor de signaleerfunctie niet werkt. Lecluijze wijst erop dat de verwijsindex is overgenomen in de Jeugdwet, al staat hij haaks op de principes demedicaliseren en ontzorgen. Ze concludeert onder meer dat de index samenwerkingsrelaties in het jeugddomein complexer en onduidelijker maakt en de wederzijdse vertrouwensrelaties schaadt tussen beleidsmakers, beroepskrachten, ouders en kinderen.
De Verwijsindex Risicojongeren werd in 2010 geïntroduceerd om vroegtijdig kinderen op te sporen die risico lopen op kindermishandeling of die in hun ontwikkeling worden bedreigd. Ook zou de index de samenwerking tussen hulporganisaties moeten bevorderen.