Na acht jaar advocatuur mag ik sinds november 2017 mijn passie voor het schrijven als vakredacteur bij Schulinck uitoefenen. In mijn eerste opinie wil ik met u stilstaan bij het ‘potje’ proceskostenvergoeding. Of moet ik eigenlijk berg zeggen? Ik stel het mij namelijk voor als een berg met goud. Die van Dagobert Duck. Weet u nog? Een enorme berg, wat niet kan slinken (en niet omdat gemeenten zo vrekkig zijn met het uitgeven ervan).
Want heeft u wel eens gehoord dat we moeten bezuinigen op proceskostenvergoedingen? Ik niet in ieder geval. Daar waar de bezuinigingen op toevoegingen een jaarlijks terugkomend agendapunt blijven, lijken we niet kritisch op de uitgaven voor proceskostenvergoedingen. Terwijl die toch niet gering zullen zijn. En ja, ook in bijstandsland bestaan er gegronde bezwaren. Een verantwoorde besteding van de algemene middelen voor deze bestemming, lijkt mij dan ook een nuttige zaak.
Allereerst door een doordachte procesinrichting. Mijn ervaring is dat lang niet in alle gevallen een hoorzitting noodzakelijk is en op grond van artikel 7:3 Awb achterwege kan blijven. Geeft u bijvoorbeeld belanghebbende na lezing van het bezwaarschrift helemaal gelijk, houd dan geen hoorzitting (tenzij de belangen van derden erdoor kunnen worden geschaad). Het scheelt u namelijk de helft van de proceskostenvergoeding. Vervelend als u een boze advocaat aan de lijn krijgt die graag komt oreren. Dit is echter geen grond om toch een hoorzitting te houden, als u dat op grond van artikel 7:3 Awb achterwege kunt laten.
Daarnaast volgt het terugvorderingsbesluit soms onnodig lang na het intrekkings- of herzieningsbesluit. Dit leidt vervolgens tot separate bezwaarschriften. Vaak worden de bezwaarschriften dan op één hoorzitting behandeld. Automatisch wordt er dan één beslissing op bezwaar genomen en wordt terecht één keer een proceskostenvergoeding toegekend. Het komt echter ook voor dat de bezwaarschriften op afzonderlijke hoorzittingen worden behandeld. Wat mijns inziens dient te worden voorkomen. Al is het maar om lastige vragen over de proceskostenvergoeding te voorkomen. Kunt u dit niet voorkomen, sta dan goed stil bij wat de gemaakte proceskosten nu eigenlijk zijn. Weet dat voor het bezwaar tegen het intrekkings- of herzieningsbesluit en terugvorderingsbesluit één toevoeging wordt toegekend. Deze bezwaren betreffen volgens de Raad voor Rechtsbijstand namelijk hetzelfde rechtsbelang, te weten het recht op uitkering in het verleden. Binnen deze systematiek is het dan ook gek als u in beide bezwaren een afzonderlijke proceskostenvergoeding toekent.
Voorkomen is uiteraard beter dan genezen. Een goede afstemming tussen de afdelingen uitvoering en bezwaar en beroep, dient dan ook niet onvermeld te blijven. De meest voorkomende reden dat primaire besluiten onrechtmatig worden geacht, is vanwege motiveringsgebreken (lees: onzorgvuldige voorbereiding). Een goede afstemming tussen deze afdelingen zou dit volgens mij voor een groot deel kunnen voorkomen. Het ‘juridische’ sausje wordt vaak als ‘geneuzel’ ervaren en is misschien niet bepaald ‘lean’.
Anders krijgt u het bordje terug, met het verzoek om saus. O, en of u ook even de rekening wilt betalen.
Rechters hebben dit sausje er echter graag bij. Anders krijgt u het bordje terug, met het verzoek om saus. O, en of u ook even de rekening wilt betalen.