Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de diagnose en behandeling van EED (ernstige enkelvoudige dyslexie). Na een uitspraak van de CRvB in 2018 is duidelijk dat die verantwoordelijkheid beperkt is tot kinderen vanaf 7 jaar die basisonderwijs volgen. Op 22 juni 2022 heeft de CRvB een nieuwe uitspraak gedaan over dyslexie (ECLI:NL:CRVB:2022:1345). Wat speelde er in die zaak en verandert deze uitspraak iets aan de verantwoordelijkheid van gemeenten?

Casus nieuwe uitspraak

In die nieuwe uitspraak ging het over de vraag of de gemeente een maximum mag stellen aan het aantal toe te kennen behandelingen voor EED. De gemeente kwam in die zaak in eerste instantie tot de conclusie dat 51 behandelingen nodig waren. Na het afronden van die behandelingen wilde de moeder van de jeugdige nog aanvullende behandelingen vergoed krijgen. Uiteindelijk besloot de gemeente om nog 30 aanvullende behandelingen toe te kennen, maar daar zou het dan ook bij blijven. Dit besluit baseerde de gemeente op basis van een onderzoek van het CJG. Het CJG kwam mede op basis van het Protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling 2.0 (Protocol 2.0), tot de conclusie dat maximaal nog 30 extra behandelingen toegekend konden worden. Moeder was het daar nog steeds niet mee eens en wilde nog eens 147 extra behandelingen vergoed krijgen.

Later is tijdens de procedure een orthopedagoog als onafhankelijke derde betrokken. De orthopedagoog komt tot de conclusie dat het geen zin heeft om aanvullende behandelingen toe te kennen. De gemeente mocht daarom volgens de CRvB volstaan met de 30 extra EED-behandelingen.

In de hiervoor genoemde uitspraak speelde het Protocol 2.0 een belangrijke rol bij de conclusie dat volstaan kon worden met 30 extra behandelingen. Per 1 januari 2022 geldt een nieuw dyslexie protocol, namelijk Protocol Dyslexie Diagnostiek en Behandeling – versie 3.0 (protocol 3.0). Wat verandert met dit nieuwe protocol?

Nieuw dyslexie protocol – van EED naar ED

Eerst een korte uitleg over het dyslexie protocol. Het protocol wordt gebruikt om te beoordelen of een jeugdige met dyslexie in aanmerking komt voor behandeling van dyslexie op grond van de Jeugdwet. Want zoals ik ook in de inleiding al aangaf: niet alle jeugdigen met dyslexie komen in aanmerking voor behandeling vanuit de Jeugdwet. Het kan bijvoorbeeld ook zo zijn dat de school verantwoordelijk is voor ondersteuning. Via het dyslexie protocol wordt dan vastgesteld of de jeugdige binnen de ‘Jeugdwet-doelgroep’ valt.

Het is alleen nog van belang om vast te stellen of er bij een kind sprake is van ernstige dyslexie.

Een belangrijke wijziging in het nieuwe Protocol (3.0) is die doelgroep. Waar eerder nog werd gesproken van EED, gaat het nu om ED: Ernstige Dyslexie. Het is dus alleen nog van belang om vast te stellen of er bij een kind sprake is van Ernstige Dyslexie. Dat sprake is van een bijkomende stoornis, zoals ADHD, betekent dus niet meer dat een kind daarom geen aanspraak kan maken op behandeling vanuit de Jeugdwet. De groep kinderen die vanuit de Jeugdwet voor behandeling van dyslexie in aanmerking komt is hiermee dus uitgebreid.

Nieuw dyslexie protocol – behandelduur

Verder is interessant om te lezen wat in het nieuwe protocol staat opgenomen over de maximale behandelduur. In het nieuwe protocol staat dat de duur van de behandeling meestal tussen de 45 en 65 uur zal liggen. Het verkorten van de behandelduur is niet wenselijk is, omdat kinderen dan niet de vooruitgang zullen maken die met de volledige behandelduur mogelijk is. Soms kan het verlengen van de behandelduur juist wel wenselijk zijn. Zo staat namelijk in het protocol dat uit onderzoek volgt dat sommige kinderen door een verlenging van de behandelduur nog een inhaalslag kunnen maken in het lees- en spellingniveau.

Nieuw protocol, andere uitspraak?

Zou de gemeente nu op basis van het nieuwe protocol tot een andere conclusie moeten komen? Met andere woorden: kan een gemeente nog steeds een maximum stellen aan het aantal toe te kennen behandelingen voor ED, zoals de CRvB recent oordeelde?

Als je naar het nieuwe protocol kijkt zou je kunnen stellen dat aanvullende sessies toegekend moeten worden, zolang een kind nog vooruitgang boekt. Maar dit betekent niet dat dit in alle gevallen zo moet zijn. Het uitgangspunt blijft namelijk dat de duur van de behandeling ‘cliënt-afhankelijk’ is. Dat betekent dat altijd gekeken moet worden naar hoe het kind reageert op de behandelingen en of een behandeling nog voldoende toegevoegde waarde heeft. Elke casus zal dus opnieuw voor het individuele kind beoordeeld moeten worden. Ook wanneer een gemeente op basis van dit nieuwe protocol een besluit neemt, kan dus nog steeds in bepaalde gevallen een maximum gesteld worden aan het aantal behandelingen.

Los van de wijziging van de doelgroep brengt het nieuwe protocol voor gemeenten dus geen grote veranderingen met zich mee. Dat betekent dat de CRvB uitspraak van 22 juni 2022 ook bij toepassing van Protocol 3.0 nog relevant blijft.

 

Altijd op de hoogte zijn van de nieuwste ontwikkelingen rondom de Jeugdwet? Dat kan met een abonnement op onze online kennisbank Schulinck Jeugd. Bekijk hier de Infographic Dyslexie en de Jeugdwet.